zihnim dağınık,
zihnim karmaşık,
zihnim yorgun...
burada iyiyim.
Kimine göre karanlığımla,
kimine göre ayıbımla.
İnsanın içinin neye ihtiyacı varsa onu seçer ya;
Bunu bilmek,
dinlemek
ve ona saygı duymak..
Neden aksi gibi davranmak?
Neden kafamızın içine oyunlar oynamak?
Sırtını versen
bir dağ olsan kendine,
mutsuzluğunu içine kadar işlemeden
nasıl uyanabilir insan?
