Mümkünatı yazgıya uymayan
Bir aşk peydahlamış günün birinde Tanrı
Bir sen
Bir ben, taşıması için kimdir ki daha münasibi
Acıdan dili yanan insanlarız biz, aşinayız acıya
Dedi Tanrı gelirler üstesinden!
Fakat ızdırabı değil alelade, bu kalbin en savunmasız noktası
Bu bebek için meme yokluğu, bu anne kokusu hasreti
Bu gibiler kifayetsiz
Geneler nafile, "gene severim" bulunmaz
Gene kimse kimseyi bu kadar sevemez
Kimseyle kimsenin arasına derin handikaplar örülmez
Kimse seni benden almaz
Kimse beni sana getirmemezlik etmez
Ve Tanrı başka kimsenin ruhunu yekten bir melankoliyle örtmez
