Ne kadar ilerlersek ilerleyelim ne kadar gelişsek ve güzel adımlar atarak hayatı dolu dolu yaşasak da, ruhumuzdaki izler, kalbimizdeki yaralar hep hayata yaralı. Ne kadar güçlü görünsek de güçsüz, aciz bir şekilde bakmamızı sağlıyor.

Kimimiz mesleğini eline alıyor, kimimiz en çok istediği yere geliyor.

Lâkin her ne kadar güzel görünürse görünsün her şey, her ne kadar yoluna girse de hayatımız, yaşadıklarımız unutulmuyor. Çektirilen acılar, zorluklar hep bir köşede duruyor ve durduğu o yerde devamlı bize zarar veriyor.

Bugünümüzü çalıp geçmişin yollarında parçalıyor yüreğimizi, ruhumuzu.

Anladım ki buymuş hayat.

Bir zerre hayat, yaşamak kollarında.