Pişmanlığın mı yorgunluğu bu yoksa hasretinin mi? Niye vurur bu dalgalar içimin kıyısına? Baksana yine birikti çakıl taşları kalbimin tam ortasına, ağırlaştıkça ağırlaştı. Taşımak her geçen gün daha da zor oluyor. Bazen diyorum "yetti" kaldır at hepsini yük etme artık kendine, sonra yine geri geri gidiyor adımlarım. Ne bir yere varabiliyorum ne de söküp alıyorum içimden. Yol uzuyor, yol uzadıkça yüküm de ağırlaşıyor. Biri de çıkıp demiyor ki köşeye kadar ben taşıyayım. Belli ki ben bu yolun tek yolcusuyum tüm yükümle, kendimde sürdüğüm tek hükümlülükle...
