sazı divan severim
ezanı kürdilihicazkâr
lakırdıya hiç gelemem
44 yılında dostoyevski'yi okudum
o gün bugün huzurum yoktur
böyle demiş cemal süreya
ben bunu duyunca
bu çağda yine sürgün ediliyorum
afili cümleler kurma sanatı mıdır şiir
-edebiyat otoriteleri tartışadursun-
şiiri sade ve biraz da serkeş severim
şehirleri sicim yağmurlar ıslatıyor
devrim biraz beklesin yoldaşlar
terminalden dönenler var
sözünün eri olan kimseler daima gülerlermiş
kralın gölgesine sığınanlar korkudan ölürlermiş
şehirlerden izmir'i severim
kendi şehrimi
bir çift yeşil göz gibi akşamüstlerini
güneş ağır ağır batarken varyantta
-otobüs duraklarında bir telaş var-
acele etmeyen insanları severim
durup denizi seyredenleri
ben izmir'i severim
ama yazını değil kışını
hani hava böyle ilkbahara çalarken
kordon boyu kimsesizken
izmir benim kadar yalnızken
ben izmir'i severim
belki o da beni
