Issız közlerin gözlerindeyim.
Bir omuzda ağlayan başım.
Fakat ayağıma kıymık batsa da,
Gündüzüm geceye dönse de,
Bir güzellik görse eriyen kalbimin,
Limanından el sallıyorum uzağa!
Vurgun yazlardan kalma bir koku,
Burnumun direğini sızlatan...
Gökten inen yağmurun serinliği,
Ve yerden yükselen duâların ışığı,
Bulanık zihnimin perdelerini aralarken,
Kalemim, birkaç söz karalıyor.
Önümde yıllanan o loş kâğıda.
