yürüyoruz sallantılı bir ipte
adına hayat diyorlar
ayaklarımız çıplak ya da sağlam bir papucun içinde
ne fark eder?
eğer istersen
gerçekten...
yüreğinin en duru ya da en çocuk hali ile
kalbinin susadığı en uyumlu ve dindiren o şey gelir derler sana
hem de koşar adım
hem de en dingin ve kalbine dokunan hali ile.
bir şair tanırdım eski tarihlerde
adını unutsam bile
küçük harflerle başlayıp şiirlerine
büyük büyükçe ürpertiler bırakıyordu göğsümün iç yerlerine
bazen anlamıyor kimse
“Aman boş ver.” derler ya öyle
insanız işte.
yazmak ve yeniden yazmak güzel bir karın doyurmaca ama anlamasın dilimi şiirin tadını damağında bir kez olsun dahi hissetmeyen hiç kimse.
noktalı olmak isterdim
ama noktasız ve küçük harfli yaşamak yazılmış
yasladım şimdi ben kendimi
kuş tüyü bir yastığa
ve
beklemiyorum bile
yasladım kendimi kendime
olabildiğince hafif ve ağrısız
hep böyle olsun gelen ve giden
hep böyle...
04.11.18
