geceleri aydınlatan ışıkların kış saatleri,
rüyalarda kıvranıp durduğun kabusların rüzgarında boğulmuş,
uzun cümlelerine eklediğin satırların getirdiği yalnızlık,
yorgunluğun hüzün ilacı.
öğrettiğin kelimeler, tükenip bittiğin karmaşalar.
kırmızı, eksik, sonunda sessiz.
zamanın durduğunda korlarını yaktığın,
kabarıklar, ilaçlar ve şifahane.
kısa şiirlerin okunduğu soğuk kış günlerinde.
gönlünden geçirdiğin sözlerin önünde.
yangın düşüyor her evim dediğin hanelere,
vazgeçtiğin midir şimdi yuvanın kilitlerini?
