Kaçmak istediğim bir şeyler var, bundan eminim. Ama gitmek istediğim hiçbir yer yok. Yolcuyum ama yolum yok, aşığım ama kadın yok.. Özne eksik hayatımda. Bir ben varım bir de..yok. Bir şeyler eksik biliyorum ama tanımlayamıyorum bir türlü. Belki de hayatımın duraklama noktasındayım? Belki de hiçbir yere gitmem gerekmiyordur. İnsanın başına böyle şeyler geliyor mu ki? Devamlı bir hareket lazım gelmez mi, işlenmeyen demir paslanmaz mıydı? Belki de parlaması için bir süre beklemek gerekiyordur. O zaman akıllarda şu soru; o demir yeterince işlendi mi? Bilmiyorum, ve bu belirsizlik canımı sıkıyor. Diyorum ya kaçmak istiyorum ama gitmek istediğim bir yer yok diye. Bakın gideceğim bir yer yok demiyorum. Allah'a şükür başımı sokabileceğim birçok evim var. "Ev" diyebileceğim insanlar var. Fakat aynı zamanda da kaçmak istiyorum: Geçmişin zalim pençesimden bir an olsun kurtulmak, biraz soluklanmak istiyorum. Duraksamak her zaman soluklanmak değildir, onu anlıyorum. Dinlenmek için rahat etmeli insan; ben bir türlü edemiyorum. Geçmişin zalim pençesinden dem vurmuşken, o zalim pençeyi nasıl alt edebileceğimi bilmiyorum. Tek başıma yeterim diyorum, yetemiyorum. Sanırsam o pençe devamlı yerinde duracak ve beni harekete itecek. Bana da düşen yanıma güvenebileceğim bir silah arkadaşı bulmak olacak. Ama anlamıyorum. Sırf bu da değil derdim biliyorum, kendimi yine bir şiirde buluyorum doğrusu;
Bir yer var biliyorum
Her şeyi söylemek mümkün
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum
Anlatamıyorum...
Melike Baran
2024-11-01T23:06:25+03:00Belki de öyledir, kim bilir... ☀️
Cevat Kolat
2024-11-01T22:56:43+03:00Belki kaçan trenlerin yerine daha geç gelen daha güzel trenler vardır..
Melike Baran
2024-11-01T22:15:32+03:00Maalesef. 🌾
Ayrıca, yazınız şu sözü hatırlattı bana:
"Koşmasan da olur.
Belki yazgın yürümektir.
Belki yürümek, yetiştirir seni yazgına."
Belki...
Cevat Kolat
2024-11-01T21:32:28+03:00Evet maalesef güzel olan her şey aynı zamanda yürek burkuyor..
Melike Baran
2024-11-01T20:56:16+03:00Rica ederim. :)
"Hiç" şiiriniz de çok derûnîydi. Şimdi tekrâr okuyunca bahsettiğiniz yere doğru kaçma durumunu anladım...
Ve evet, insân hiçliğe ne kadar yönelirse o kadar karşılaşıyor kendisiyle. Bu, bir yandan rûhu genişletse de bir o kadar da yürek burkuyor...
Cevat Kolat
2024-11-01T20:40:49+03:00Güzel yorumunuz için teşekkür ederim :) Bu yazıda tarifsizliği tarif etme düzeyine eriştiğimi düşünmüyorum lakin böyle düşünmeniz beni sevindirdi, aslında "hiç" yazısında bahsettiğim yere doğru kaçmam gerektiğini anladım bu satırları yazarken. İnsan ne kadar hiçliğe yönelirse o kadar karşılaşır kendisiyle zannımca..
Melike Baran
2024-11-01T20:24:39+03:00Bir önceki yazınızı gözlerim dolarak okumuştum. Ve yine gözlerimi dolduran bir yazı ile karşı karşıyayım... 🥲
Fakat bundan ziyâde, kendimle karşı karşıya kaldım. Abartısız, her satırda.
Sondaki o mahzûn dörtlüğü yaşayarak nefes almanın kucağında debelenip dururken; aynı hisleri yaşıyor olmak, acı bir tebessüm bıraktı kalbimde.
Tarîfsizliği tarîf edemiyorum fakat siz etmişsiniz. Dolup taşan kalbinize sağlık. ✨