Limansızın boş ayak çırpışları
İstikamet meçhul,amacını yitirmiş
Kaçışları duacı tekrarlara
Kalbindeki yara nüksetmiş tavırlara
Hiç olmadığından daha müheyya
Başlangıçlara gebe yarınlara
İmbatlara kök söktürür gülüşlerindeki mânâ
Şüphe etsen bile dünyanın soğuduğundan
Etme gösterişsiz sevgimden bi kere bile olsa...
Işte şimdi sen
Ey bu değerli mücevheri süsleyen canlı yakut, kalbimi bağışla ki,
Dinsin artık susuzluğum...
