kaçmak

kendimden kaçamadığım anlar oluyor bazen; kendime karşı gelemiyorum ama kendime de gidemiyorum. bu hissi tarif etmek çok zor. ışıklar açık ama içine gömülmüş gibi. aklında dönüp duran intiharlar gibi. saksıdaki çiçekleri büyüttüğüm, ölmesine izin vermediğim ama yine de intihar etmesi için fısıldamak gibi. ya da bedenim uçurumdan atlarken kalbimin yaşaması gibi. tüm umudumla ayakta kalmak gibi ama yine de ayakta duracak hâlim kalmamış gibi. haykırıp bir yandan da susmak gibi. içimdekileri dökmek isteyip de dökememek gibi...