Gelip geçici diye avuttuk kendimizi

Hâlbuki bu hayatın zehrini

O ilk nefesle doldurduk ciğerlere

İşte o an başladı feryat figan gözyaşları

Bir bebeğin sezgisiyle işte buradayız


Gün batımına daldık

Belki gittik ağaç diplerine uzandık

Ne varsa bizi alıp götürecek

Betonarme asfalttan toprak yollara

Hepsini milyon kez düşledik

Bir bademin çiçekleriyle işte buradayız


Otomobil kornaları, küfürler ve kavşaklar

Yüksek binalar, sifon sesleri ve ışıklar

Depresyonlar, anksiyete ve yalnızlıklar

Sigaralar, boş şişeler ve puslu odalar

Bir vazgeçiş hikâyesiyle işte buradayız