Öyle zamanlardı ki, kendimi unuttum.
Kim olduğumu...
Yıllar geçti.
Ve beni, herkes unuttu.
Bir zaman sonra öyle zamanlar geldi ki, bu unutkanlıklar beni uyutmaz oldu.
Karar verdim.
Bir hayatın içerisinde kendime ikinci bir hayat yazacaktım.
Bu kez izin vermeyecektim 'öyle zamanlara', 'öyle insanlara'...
Tüm o unutulmuşluğa rağmen korkmuyordum.
Kimse bundan böyle hayallerime engel olamazdı.
Aslında, bu zamanların Türkiyesi'nde;
Bu topraklardaki tüm 'mutsuz' kadınların kendisi için yapması gerekeni kendim için yapıyordum.
Cesur ol ve varolan kaderine karşı koy!
Seni mutsuz eden ne varsa bırak.
Ve tüm o rağzı geldiklerini de!
Gireceğin karanlık yola girmekten korkma.
Varolan kaderden vazgeçebilirsen,
O karanlık yol, senin ışığınla aydınlanacak
Göreceksin.
Ve yeni, ikinci yaşamın;
Hayallerin seni bekliyor olacak!
