son zamanlarda çok yanlış biriyle iletişimde oldum. salak gibi yangına yaklaşmıştım. ergen ergen heveslerden çok nefret ediyorum. dostum yaklaşma buna dengesizin teki uzak dur diyor ben hala bağlı kalma kafasındayım. siz siz olun gerçekten karşınızdaki yanlışsa saniyesinde uzak durun. saçma sapan olayları normalleştirmeye çalışıp hep bana ulaşmaya çalışıyor. zaten bu karşındakini oyuncak gibi görmek. git gel yapmak iğrenç bir şey insan ilişkilerinde. aklım bu konuda iyi başıma geldi. iyi ki devam etmemişim diyorum. onun dışında 7 yıllık arkadaşlığımı bitirdim. her şey telefon konuşmasında ortaokuldan beri içine kapanık olduğumdan açılmıştı. ben insanlarla yakın olmayı sevmiyor ayrıca ortamlarda sevilmeyen sessiz bir tiptim. bu durumu arkadaşım iyi biliyordu. ona rağmen üzerime gelmeye devam etti. sen çok içine kapanık ve asosyal birisin derken tartışmayı çok büyüttü. ardından ben çok sert konuşmaya başladım. sinirlenince ister istemez ağır hakaret etmiştim. sonrası da öfke kusma oldu. en iyi dostum, zor zamanlarımda yanımda olan, yeri gelince kardeş gibi olduğumdu. 7 yıl bitmişti. kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki. zaten bu 7 yılın 5 yılı sanal görüşmeyle geçiyordu. genelde şehir değiştirdiğim için insanlara yakın bulmayı saçma buluyorum çünkü o insanla tanışınca kısa süre tanışma görüşme olacak ardından yeniden başka şehre geçince ‘eee boşuna tanıştım, ne gerek vardı’ diye düşünmeye başlıyorum. bu düşüncelerim beni asosyal gerizekalı haline getirdi. şimdi kurtulamıyorum bu düşüncelerden. çok hırçın nefret dolu biri olmaya başladım. gerçek hayatta yansıtmaya başlıyorum, aile ilişkilerimi yerle bir ediyor. kendimi toparlayamıyorum. iğrenç biriyim.