Saçlarını dağıttığı gibi bozdu sessizliği.
Diner mi acısı ?
Kabullenir mi sensizliği ?
Zamanın alayı, ömrü törpüler bilirsin.
Dokun ki vurgun yesin, aniden dirilsin.
Unuttuğu hiçbir yerde adın yok.
Adımları, canına kastı olan o yollara kayıyor.
Sahipsiz ama güçlü.
Tanınmayan hislerinin ünü ondan.
Bunu bilip de zulümde ısrarcı olan kendini ne sanıyor ?
