Kapanmanın eşiğinde gözlerim uykudan
Ama korkarım ki zihnim de teslim olmakta
Düşüyorum o tatlı, karanlık boşluğa
Açarım gözlerimi sabaha belki, bilinmez
Ama yine ben olur muyum uyanan
Bilemiyorum
Ne garip, anlaşılmak istedim hep
Anlamaktan bile acizken kendimi
Çırpındıkça uyanmak için
Daha derinine battım cahilliğin
Bıraksam mı kendimi kollarına
O hissiz, umursamaz hiçliğin
Bilemiyorum
Son atımlık bir kurşunum varsa dahi
Tetiği kırık bir tabanca elimdeki
Deliklerin yeri kalıcı bir tek
Geziyor kafamda karıncalar gibi
Beynimi kemiren düşünceler
Bir şey kalır mı içimde, kendimden geriye
Bilemiyorum
