Güneş doğmayan bir memlekettir kalbim
Karanlık, rutubetli ve gözlerden uzak
Bir kibrit alevi ile aydınlatmaya çalışılan
Ama güneşten başkasına kör sağır ve dilsiz olan kalbim
Her tohumu yeşerten ama büyümesine asla izin vermeyen
Susuzluktan, rutubetten beslenen ama asla susuzluğunu gideremeyen
Kan pompalamak yerine sevgi arayan biçare
Karanlık bir odada gül dolu bir bahçe düşünen kalbim
Şimdi birkaç damla su düşüyor üstüne
Kandan başka bi' şey bilmeyen bu biçare organ
Şimdi birkaç damla su ile temizlendim sanıyor
Ve yine hayallere dalıyor
Oysa o da ben de birkaç damla suyun çare değil hülya olduğunu biliyoruz
Ama seviyoruz böyle yaşamayı!
