kalbimdekiler dilime dökülmedi hiçbir zaman

içimdekileri anlatamadım,

çok da denedim,

hep denedim.

içimde fırtınalar kopuyor,

dünyanın bütün ormanları içimde yanıyor

ama anlatamıyorum.


hayat geçiyor, 

kimse hiçbir şey yapmazsa hiçbir şey olmaz

bu yüzden bir şeyler yapmalıyım, dedim.

bana bakmaya kıyamayanı üzdüm, yine.

bi insanın varlığı bile nasıl üzülme sebebi olabilir?

oysa varlığı hep kıpırtı sebebi olmuştur bende,

bazı veda olmayan vedalar

   yüzüme çarptıktan sonra

kurak içimi bile canlandırdı.


halledebilirim, daha iyi olabilir derken

halledemiyorum,

kıyamadığımı üzüyorum.

nasıl oluyor bilmiyorum.

nasıl yapıyorum bilmiyorum. 

içimdekiler bıçağa dönüşüyor

kendimi de onu da yaralıyor.


kendimi biliyorum

ama kimse bilmiyor beni.

sevsem de

sevse de

durmuyor bazı insanlar. 

durmak istese de

durdurmaya yetmiyor kelimelerim.

içimi görseler

    göremezler,

     görmediler,

      göremeyecekler.


neyse 

kalbim

gözlerimi

yurdun

belleme,

yaşlarını

akıtmayı

kes

artık.