Evvel zamanın kalburunda doğmuş ölüm
Kamburu olmuşum anamın bak, ne ecel
Suda babamın yüzünü gördüm gözleri yok
Ezana sızmış şeytanın vaazı,
Sesi zenginden tok
Karalar da gemiden yürümüş
Bu denizleri cesetlerim emmiş
Doymadım delisine, aklımı satacak yer bulamadım
Bak bir dirilişim vardı, tavana gözlerimi çaktım
Bir rüyada yüzünü gördüm
Gülmüyordun ne acı
Kalbime bir çocuk sıkışmış
Ne debeleniyor çıkmaya
Ne gayreti büyümeye
Bak, ne kayıp
Kalbime bir çocuk saplanmış
Ta ortasından kendimi
Çıkarıp bana vurmuş
Bak, ne cehennem
Kalbimde bir çocuk saklanmış
Aramaya yeltenmemiş kimse
Kalbime bir çocuk saklandı
Saklandığı yerde kaldı
Bak, ne yalnızlık
Kimin hayalleri kırılmışsa şu kaldırımda
Yola süzülmüş afili bir tuzak
Bak, kalbimde bir çocuk öldü
Sahipsiz cesetler gibi topraktan uzak
