Günler, biçare, kendi haline,

İkindi çaylarım durgun benden,  

Sesin, kalbimin dar yollarında, çepeçevre.

Fakat görünmez evim isinden.

Küller katsam kaynak sulara,

Silsem diyorum artık, ağarsın badanalı duvarlarım.

Güneş yağmurları yeni dindi,

Akan çatıma yuvaklar gezdirsem, nemini çekmeden.

Görmekteyim ufukları,

Baykuşlar konuyor telefon tellerime.

Bu silindir taşla aynı anda gıcırdıyor kaderim,

Bir bilsen, kaç uğur böceği uçurdum bu kıt şansıma!

Sırlarımı yoldaş etti kırmızılar,

Hüzümlerimi en iyi onlar gördü,

Mahcubum körpe kanatlarına,

Dilerim, yaş dokunmasın baharlarına.