Uzun bir senaryo yazıyorum bu aralar
Genelev ararken kaybolan çocuklar var
Bir annenin beyazlayan ilk saç teli de
Aşka inanmayan çocukların katili aşk
İnanmamak
Post-truth gibi yeni bir hayat
Atılan taşlar sekmeyecek hiçbir zaman
Ama umutludur burada çocuklar
Var var
Suyu olmayan çocuklar atacak taş ararlar
Evlerinin balkonundan
Panzere tomaya alışık bu çocuklar
Hayatsızlar, babasızlar,
Akşam haber izler, sabah ölmüş kalkarlar
Uzun bir senaryo yazıyorum bu aralar
Aklım çoktan çekti filmi
De ellerim çok tembel ruhum gibi
Babam var filmde
Karışık
Aşk gibi en karmaşık
Karmaşık: tek başına hiç
Uzun bir senaryo
Mekansız
Kalabalık insanlar
Etrafı izleyenler üzgündür
İzleyenler az olanlardır
İzleyenlerin vay haline etrafı
Hiç: çok karmaşık
Uzun bir senaryo yazıyorum bu aralar
Hiç kimsenin hiçbir şeyden hiçbir suçu olmayanların dünyasında
Var:
Hiçbir yerde hiçbir yerlere geç kalan arkadaşlar; insanlar, büyük olacak bu insanlar.
Yırtık elbiseler giyen çocuklar:
Sevgili
Bakma böyle bu gece ölüm ilanlarına bakmaktayım
Sahibinden öldürülmüş temiz çocuklar
Ucuz bu çocuklar
Her şeyden ucuzlar
Uzun bir senaryo yazıyorum
Nereden bakarsan bak kirli hikâyeler birikiyor tam şuramızda
Suçlayacak kimse yok herkes masum
Herkes suçlu
Herkes masum
Bazı evlere gelen baharlara misafir oluyoruz iğdişliyoruz ağaçlarını
Kirlidir işte şimdiki yazılar, herkesi suçlar
Hiç binmediği gemiyi de yak içindekilerin hepsini suya at
Bahar gelmeden ağaçları yak
Suçludur ağaçlar
Seviştiler durmadan
Beslediler durmadan bu çocukların sevdiklerini
Ama bu çocuklar bilmez kimi seveceğini
Yetmez
Uzun bir senaryo yazılacak
Müsebbipler yakılacak
Ey elinde kalem olanlar,
Ey mamostê
Bugün konuştuğunuz insanlar bir gün hepsini yakacak
