Telaşsız ve kaygısızım,

Bir hayli de yorgun.

Zamansız bir evde doğmuşum.

Duvardaki asılı saat bile günde iki kere doğruyu göstermezmiş.


İnsanlar var hep konuşurlarmış,

İnsanlar var bana ne olduğunu sormazlarmış.

Beni gören tek insan varmış,

O da şimdi hiçbir şey hatırlamazmış.


Kendimle kavga etmeyi seviyorum nedense.

Mesela beğenmediğim yazarlara benziyor yazılarım diye sinirlenirim kendime.

Tıpkı huylarımın sevmediğim insanlara benzerliği gibi.

Aman ne ironik.


Hikayeler uydururum kendime ve insanlara.

Hiç kimse anlamaz hangisi yalan hangisi gerçek.

Bazen ben bile karıştırırım hatta.

Oysaki hafızam iyidir aslında.


Dünyayı sırça köşkümden izlemeyi severim.

Tüm maharetim budur belki de benim.