Meçhul bir varlığı sorgulamakla geçiyor işte bu ömür
Sevgisizliği ve ötekileri
Kendimi ve ölü menekşeleri
Bir beyaz duvar var sırtımızı yaslamaya
Küf tutmuş köşeleri
Kardeşler birikmiş ana kucaklarında
Tay gibi
Ben soluyorum kesik sırtım terli
Sokuluyorum ninemin dizlerine
Bir beyaz içliğe hasret dualarım
Rüyalarım bile varamıyor ötelerine
İnsan insan insanım ben
İnanın inanın inanın bana
Korkarım gülümserken toprağa
Ve alt ederken bir başka adımımı
Şimdi şimdi dinliyorum rüzgarı
Şimdi şimdi diniyor rüzgar
Alıp götürmeden kırmızı balonlarımı
Başımı koyuyorum avuçlarına
Kurbanlık bir kuzu gibi
