Bu biraz özel ama saklanmayan bir trajedi metni olacak. Biraz yakınma, biraz kırgınlık, biraz sıfır kilometre beklentilerle dolu olacak. Şimdiden verdiğim rahatsızlık için özür dilerim.



Kimse savunmadı. Çocuktum daha hakkım aranmadı, dert anlatınca olur öyle şeyler metanetli ol ağlamanı duymak istemiyorum dendi. Bu bir hızlandırılmış hayat dersiydi yetişkin dilinde. Tebrikler benden koca bir şövalye yarattınız; aradığı ilacı bulamadığından başkasının yarasına şifa olmak için kendini unutan, lafını esirgemeyen sürekli kendini birilerini savunmak zorunda hisseden... Ebatıma bakmadan yerden ne kadar yükseğim demeden. Kötü mü oldu be kızım başının çaresine bakıyorsun kimseden bir şey istemeden devam ediyorsun hayata kaldığın yerden, değil mi? Bir ordu insana ihtiyaç duymadım ki... Tek bir kişinin omzuma el koyması yeterdi. Konuşurken yük olduğumu hissetmemek, tasamla boğmadığıma, güçsüz gözükmediğime inanmak istedim.


Neden hayatta yalnız kalıp tek başımıza çözüm bulmamız gerektiğine, hayatın zor ve karanlık insanların sevgisiz ve bencil olduğuna bu denli inandırıldık? Büyüdüm ve dünyayı böyle görmemek için çabaladım. Acıtıyor bu çaba. Çünkü öğrendiğimin dışına çıkmak derimi değiştirmeye benziyor. Keşke o gün arkamda olduğunuzu görseydim, her yıl görememekle geçti. Vakit sürüklendikçe arkamda hiç olamayacağınızı anladım çünkü karşımdaydınız. Ne zaman birisi en küçük yükümü bile taşımaya kalkışsa samimiyetinden şüphe ettim veya gözünde yetersizim sandım. Bazen de en küçük "yalnız değilsin ben varım" hareketine sözüne büyük anlamlar verdim. Çünkü o söze ömrüm boyu ihtiyacım olacaktı. Çünkü ömür boyu yalnız başına yürüyen, omzuna kendi elini koyan olacaktım. Belki de ondan Ayten Alpman "Kalbin bomboş ümitler biterse sen üzülme ben varım." dedikçe içim ısınmıştır, bir güven sarmıştır. Anlıyorum, çok daha iyi anlıyorum yolunda gitmeyen şeylerin neden gidemediğini.


Şimdi soruyorum kendime: Aynada ne görüyorsun? Muhtaç ama ne istediğini söylemesi için dili ve elleri yaratılmamış biri. Çünkü ne kadar çok beklentiye kapılırsa birilerinin arkasında yanında olduğuna inanırsa o kadar cılız bir karakter olacaktı. Bu dünya bunu kabul edemez ya!


Yine de sen bana Ayten Alpman'dan o şarkıyı söyleyebilirsin ama sen istersen, ben isteyemem.