Uzunca iki mezar kazdık
Kalbimi tenimden, tenimi senden ayıran çizgiler
Keskinliği kokusundaki kanımdan gelen
Belirsiz çizgiler çektik bütünlüğümüze.
Güller dikti annem mezarıma
Tohumlarına kan bulaştı
Belki de toprak kanımı sevdi
Akan kanımla güç buldu.
Kalbimi yanına kalbini yanı yanı başıma aldım,
Kalbin acıma ağladı.
Öldürsün diye verdiğim bıçağı
Kendiyle bileyişi bu yüzden
Kalbime sapladığı bıçakla.
Ancak mezarında bile öldürülen birisinin
mezarında ki güller böylesine kan kokardı,
Sonunu bilerek ateşe koşan çocukların eli ilk yanardı
Gülü sevdiğini sanıp sıkanlar en çok kanardı.
Lanetli kanımın kokusunu dindirsin diye
Bu yüzdendi annemin gül dikmesi mezarıma.
Sizin yaklaşmaya korktuğunuz o dikenler battı şahdamarıma.
Bulaştı kanım ruhsuz bedenine sinsice,
O yüzden tutuşturdum o bıçağı ellerine
Ruhumun o kan gülleri yeşermesin diye
Kanımla ruhlanan bedenine.
