Herkes ölür ölümünü
Herkes sever doğumunu
Diye yazmış şair
Oysa eksiktir
Kim sever ölümünü?
Kim ister doğumunu?
Yıkılmak üzere bir duvar
Duvarın üstünde pırpır eden serçe
Şivekâr derler kendisine
Hiç umurunda değil duvarın durumu
Dört başı mamur bir keyif içinde
Yaşamanın dışında ve ötesinde
Hiçbir şey yüklü değil kanatları
Yaşamak yani ağır bastığından
Oysa duvar ölüyor, bak!
Nice insanlar, rüzgârlar, kuşlar gördü
Yıkılmam sandıydı
Fakat koca koca binalar
Yıkılır, molozlara karışır...
O kadar!
