Geriye dönmek istediğim her anın, beni bir sonraki ana taşıdığını geç fark ediyorum ve merak ediyorum, kalbim bu günahlardan hiç arınır mı? Parmaklarım suyun yüzeyinde geziniyor ve yansımam bana benzemiyor. Bütün bu dalgalanmalar bana bir şey anlatmak istiyor. Ancak anlamıyorum. Anlamak istememekten ziyade okuyamıyorum. Bana yazılanların geleceği gösterdiğine inanmıyorum. Artık sahip olduğum şeyler beni açıklamakta bir araç değiller. Öyleyse kimliğimi bilmiyorum. Arayışım içerisinde yalnızca kayboluşu buluyorum ve bu kanca kalbimin en derinlerine takılmışken çekmeye çalışmak yalnızca acı veriyor. Böylelikle ben de tutunduğum yerden kopuyorum.
