Birbirine kenetli dişlerden savrulan küfürler gibiyim
Sıkılı yumruklar kadar da sabırlı
Şu sıra herkes ölülerini istifleyip acı yarıştırırken
Ruhsuz bir ifade suratıma kazılı
Ben bile kaybetmişken kendime olan inancımı
Sığınabileceğim tek bir şey kaldı
Kavgam
Önce kendimi devirmeliyim
Yaşadığımı hissedebilmek için bu acıyı göğüslemeliyim
Sorumluluklar dağ gibi birikip bir düşman gibi kesince uykumu
Kuyruğunu sıkıştırıp geri çekilen köpekleri değil de
Avına yaklaşan bir kaplanı andırmalı gözlerim
Boyun eğmek ölmek demek hem de nefes alırken
Bugün bu meseleyi kökünden halletme vaktidir
Vakit kendini alaşağı edip zafer bayrağını burca dikme vaktidir
Ay kan kırmızısı ışığıyla dokunurken ruhumuza
Vakit kibrimizi öldürmek vaktidir
Vakit insan olma vaktidir
Gün doğarken hissettiğimiz sıcaklık kalbimizden gelmelidir
Efendiler vakit acıyı kabullenme ve başkaldırma vaktidir
Bu gece en uzun gecedir
Bu gece şeytanımızı öldürüp insanlığımızı diriltme vaktidir
