uçurumun sessizliğinde kaybolduğum

daha doğrusu unutulduğum bir gün

çağlayanlar ağlıyor ya da aşeriyor

toprak toprak ölüm eşeliyor fidan

velhasıl ben tahtından edilmiş viran

demek isterseniz ki bu kadın hep kan

dillendirmeden önce zühreye açılın

günü gelince çarmıha gerilenden

yamasındaki aşığı bırakandan

özellikle ahir aklardan itinayla kaçınan

o zamana ışınlanın durdurmasın yaram

ah serbest kaldım şafak doğmadan

dilemiş annem Haktan

bu son yavrum bu son

şimdilik uyu geçecek yaran

bu son yavrum bu son

kapa gözlerini yaradan