Boş ver şimdi ibreyi falan

Zamanı falan

Yok hayat durmuş falan


Elinde boşluk aklı ketum

Tüm ağırlığı bırakıp kapı ardına

Tüm ahali kapı ardına

Kahve koltukta iki büklüm bedeni

İki kıytırık söz

İki hükümsüz gözyaşı

İki ikiyüzlü ağrıyan yıllarım

İyi idare bu yalan dolan uğurlamayı


Ölüsüne ağlamak için

Yüzü olması gerekirdi insanın

Ya da taşımak için son vazife denileni

Bir kol kası gücüyle


İşte iğneyle örülmüş gece

Evimi aydınlatan lamba

Kapı ardına

Karalanmış kağıtlar kapı ardına

Asılı hükmünü yitirmiş

Hüzünlü tablolar kapı ardına


Duvar kâğıdı hariç o korusun

Şu cebime sığmayan evimden izleri


Bir cenaze töreninde uğurladığım aklım

Kapı ardına


Ne varsa göz yoran


Kapı ardına


Ben kapı ardına...