Kapı her açıldığında, heyecanla bakardım

Gelen sen misin?

Yoksa zebanileri mi çağırıyor bu çaresizliğim?

Gelenin sen olmayışına küser kendimden bıkardım.


Sorardım cevabını bulamayacağım soruları,

Yorardı gündüzün ışığı gözlerimi

Yakar kuruturdu yaralaramın izlerini

Oysa ben yaralarımı geceyle sarardım


Donar kalırdı saatler, bir ben kalırdım

Bir ben kaybolurdum ıssız sokaklarında şehrin

Aslında ıssız olan sokaklar değil bendim

Ben ki düşkünüyüm bu şehrin


Ben değil miydim zaten?

Adımlarımı sıklaştırıp uzaklaşmak için bahaneler arayan?

Kendinden kaçtıkça kendine çarpan

Yine ben bekliyorum beni bu yolun sonunda

Yine ben; ellerimde tırpan, göğsümde kar çiçeği