Kapı her açıldığında, heyecanla bakardım
Gelen sen misin?
Yoksa zebanileri mi çağırıyor bu çaresizliğim?
Gelenin sen olmayışına küser kendimden bıkardım.
Sorardım cevabını bulamayacağım soruları,
Yorardı gündüzün ışığı gözlerimi
Yakar kuruturdu yaralaramın izlerini
Oysa ben yaralarımı geceyle sarardım
Donar kalırdı saatler, bir ben kalırdım
Bir ben kaybolurdum ıssız sokaklarında şehrin
Aslında ıssız olan sokaklar değil bendim
Ben ki düşkünüyüm bu şehrin
Ben değil miydim zaten?
Adımlarımı sıklaştırıp uzaklaşmak için bahaneler arayan?
Kendinden kaçtıkça kendine çarpan
Yine ben bekliyorum beni bu yolun sonunda
Yine ben; ellerimde tırpan, göğsümde kar çiçeği
