Adalet, hukuk, yasa
Duruyorken kenarda
Çalacak tek kapı: “Dua”
Kızmıyorum hâşâ
Ama kırgınım Tanrı'ma
Bir ihtimal bazen şans
Onun adı Mâni
Ne bileyim belki erken gelir ambulans
Bir tanık çıkar iki nefes az savunma
Gönüllü bir avukat
Kanun bütünüyle sakat
İlk boşluktan kullanırsa hakim
Senden yana takdirini
Oh ne âlâ
Silinen iki iftira
İçinde tıkanan iki çığlığın
Bağırması dışına
Bir ihtimal sıyırmak kötüleri
Biraz da hiç denk gelmemek.
Anlamak yüzünden
Otuz yıllık sarraf gibi
Ben göremedim
Çünkü değilim Basir
Hemen düzsünler arkamdan birkaç satir
Dur daha en ağırı “acizlik”.
Buralarda etek giyen tacizlik
Biraz da reva görüşü Tanrı'nın
Israrla uykumuz yokken sallaması
Ahestesi bile kabulken
Oralarda hiç tutmaz mazlumun ahı
Ama unuttum Sabûr da onun adı
Mesela tarih neden suskun baba
Helak edilmemiş mi Lut
Yalan mıymış ettiği tekerrür
Yine geldim mi ötesine hiç gidilemeyen meşhur kapıya
Dur hemen öyle kaşlarını çatma
Üstelik gitme demişti annem
Ve oldum mu günahkâr
Düşündüğüm yerden
Sana soruyorum yüce yar
Aç kapıyı bir kere
De ki delirme
Ya da kabul et duamı
Ve korkularımı sar
Senin adın Kahhar
Affet vardığım kapıdan
Ve zihnimin sarfiyatından.
Ve geri ver devletimi
Akabinde gelecek huzurlu uykumu
Bana beni getir
Çocuklara sesini
Kadınlara gücünü
Ve iyi adamların itibarını
Senin adın Kadir
Ben gocunmam söz
O vakit olurum Azir.
