Kapılar ardına gizlenir acılar, bir köşede bekler durur usulca. Acılar, büyük bir hüzündür aslında. Yüreğe nüfuz etmiş, geçmek bilmeyen bir hüzün... Nefes alırken bıçak gibi batan, nereye gitsen peşinden gelen, ağladığında gözlerinden dökülen, güldüğünde gözlerinden okunan. Fakat her ne kadar acıtsalar da bir o kadar da güçlendirirler insânı. Aklı ve kalbi olgunlaştırırlar.