Hatırladıkça ruhumu tutamıyorum ayaklarımı
Kaçıyorlar benden zihnimden
Kaçtıkça unutuyorum yaşamayı
Dönüyorum sonra dünyaya, masama, ekrana
İşime yani kısaca ekmek parasına
Hatırladıkça hayallerimi tutamıyorum gözlerimi
Bakmıyorlar eskisi gibi derinden
Bakmadıkça unutuyorum yaşamayı
Dönüyorum sonra evime, aileme, mahalleme
Kısaca yaşadığım yere
Sonra soruyorum kendime
Yaşamak bu değil değil mi diye?
