Hissediyorum;
Düşünsene her düşen kar tanesi bembeyaz değil de ya simsiyah olsaydı. Üzerimde bir türlü dağılmak bilmeyen kara bulutlar gibi, kış boyunca simsiyah alabildiğine çöküverseydi. Sokaklara, evlerin çatılarına.
İnsanlar yine şen kahkahalarla kartopu oynak ister miydi dersin?
Geceyi demiyorum gündüzü boğan bir karabasan olsaydı okar, yağdıkça siyaha boyayan, soludukça nefes kesen cinsten.
İşte böyle olsaydı. Artık güzel bir gelecek için kaç gün düşlerdin?
Hayalinde canlandırabildin mi bu sahneyi?
İşte burası benim en içim ve ruhumun yaşadığı gezegenim. Bu siyahi kar kütlerinin arasından kurtulup yepyeni bir güne başlamak için güneşimi, yoksa ayın doğmasını beklemeliydim.
Ruhum gibi hayatımda. Kar, karanlık.*****
