Ruhumun katran bağlamış şefkat penceresi

Seni tanımama izin ver

İzin ver ben neresindeyim bunca zulmün arefesinde

Yerim yurdum hatta senden geçen yolum nerededir

Dem ki İbrahim ile beraber demlenen karınca da

Gam ki Yusufla beraber ağlayan Yakup da kaldı

Çektiğim gam değildir, ben de bâki kalan dem değil

Adım adım geri döndüm, sana varan yollarım toz dumanlı

Her nedense gözlerim buğulu

İçimde varmaya hasret neşeyle daîm bir hazan

Adımlarım hep bir tenhâ;

Vakitlerden güz geldi, kara bahara varmadan ...