İsteklerimin dışında bir yol var önümde
Çizgiler bana ait değil,
Diş geçirmiş duvarlarıma canavarlar
Güneşin hükmü gündüzden kayboluyor
Tanıdık sesler tanımadığım yerdeler,
Duymaya maruz kalıyorum sizleri ben
İstemiyorum çürümüş ruhunuzu dinlemek
Katlanmak dayanılmaz geliyor bendime
Yaşam bir zorundalıktır benim için
Sonunu bildiğim yolu ne yapayım söyleyin
Kime çaba sarf edeyim, kimsesizim
Üşengeçliğim sizlere değil, hayata
Hiçbir şeyin arkasında ruhumla duramam
Emin olduğum tek bir şeyim yok
Düşünmek esir alıyor tüm uzuvlarımı
Son zamanlarda konuşmayı unutuyorum
Yürürken ayaklarıma bakarım hep
Beni götüren ayaklarım mı düşüncelerim mi?
Beynim de şaşırmış kendini, biliyorum
O mu hakim bana, ben mi yoksa ayaklarım mı?
Bakınca aynaya ya da gülünce sizlere
Daralıyorum, bedenim bir değil ruhumla
Zamanla uyuşuyor kafam da,
Düşüyor boynumdan aşağı usulca değil alçakça
Son bulmalı nidaları çalkalanıyor her yerde
Duvarlarda yazıyor, pankartlar açılıyor
Kafamın içinde ne bombalar patlıyor
Gülüşlerimse çaktırmıyor hiçbir şeyi.
Süzülüyorum; denizde, havada ve boşlukta
Filizleniyorum; çorak toprakların bağrında
Duruyorum; zihnim ulaşırken aydınlığa
Haykırıyorum; sizlere değil, içimdeki sonsuzluğa...
