Şimdi hüzünlenesi geldi kalbimin şehit türküleriyle.
Karadeniz gibi çağlıyor şimdi gözlerim.
Müziğin ruhuma dokunduğunu hissediyorum sevgili dost.
Sevginin, saygının, mutluluğun yavaş yavaş hayatımızdan akıp gittiğini
Ahlakın aramızdan akar gibi sızdığını hissediyorum.
Bedenim yavaş yavaş alev alıyor,
Kalbim şelale gibi çağlıyor sanki.
Akıyor da akıyor zaman.
Tutamıyorum bazen.
Tutunamıyorum da.
Keman gibi süzülüyorum hayatın yollarında.
Bir düşüyorum bir kalkıyorum.
Kulaklarımı sonsuza kadar tıkamak istiyorum, o acılı seslere
Bana acıyan kalplerin sesine
İnsanların düşüncelerine.
En çok da zalimliğe, adaletsizliğe susmak istiyorum.
Ruhumu vermek istemiyorum hayata.
Duymak istemiyorum çirkin şeyleri.
Hayatı yoluna koyamayız, şekillendiremeyiz de. Hayat bizi şekillendirir.
Eğer yanlış yapmışsak bir daha o yanlışı yapmayız.
O yanlışa göre şekil alır hayatımız.
Son kez,
Doğru sözlü ol sevgili dost.
Ve kimseyi kırma.
Dua et.
En çok da umut et.
Çünkü umut olmasaydı belki de bu hayatta yaşama tutunacak bir dalımız olmayacaktı.
