Üzerimden yüz yıl geçti sevgilim

Ve ben bir elmaya karanfil bezemekle kaldım.

Y ü z y ı l geçti üzerimizden

Ve ben baş ucumda tanıdık bir kahırla

Oturup yasaklı yaralarımı karanfille bezedim.

Hiçbir yere sığdıramadığım

o yaralarımı tanıdım

yaralarımı kucakladım, öptüm

yaralarımı karanfilledim, süsledim


Tanıdık bir kahır baş ucuma oturdu

Ve ben

Bir yarımı kaybettim

diğer yarıma ise karanfillerim yetmedi


Üzerimden yüz yıl geçti sevgilim

Dönüp baktım

Ve benim ağrısı hiç dinmeyen

karanfil bezeli yaralarım oldu.


Yara ben,

Yaranın adı i n s a n  oldu