Hay aksi!
Tekrar merhaba sevgilim,
İntegralim, biyosistemim, Yunus Emre'm, Ömer Seyfettin'im,
Şimdi kaldık mı baş başa dizelerle,
Doğup doğup geceyi boğan,
Yenidoğana anlattığım kelimelerle.
Oysa bir şiir böyle gidemezdi,
Aklım müsait değildi.
Ben sizlerin gözünden göremedim kendimi.
Kendime teselli veremedim,
Almadı aklım kendi aklımı.
Koca bir sevgi artı iki de şiir ortada kaldı,
İçimde bandolar koptu sen yokken.
Cezayir Sokağı'nda Cezayirliler yoktu.
ya da Cumhuriyet Sokağı'nda henüz oylanmamıştı parlamenter sistem.
Sonra sustun bulduğum tesellilerde.
Renklerim karıştı dağlarım sonra,
Şiir İzmir'e taşındı.
Şehirlerarası yollarım karıştı.
Üstelik giderken sen,
Samanyolum karıştı, tabelalarım.
Öfkem stratosfere bulaştı.
Kaç şiir dalıp gitti geceleri,
Kaçı boğuldu.
Kaçından doğdu aşk.
Dantelası olan havlular gibi,
Varlığın da artık kurulamıyor kirpiklerimi.
Hatırana dikilen çiçekleri koparıyorum,
Az sonra yokluğunun kırkını dolduruyorum.
