Karanfil kokusu tünedi avuçlarıma.
Bir gün, bir hicrânın kapısında durdum.
Bilemedim, içtiğim suyun bile boğazımda kalacağını.
Yağan yağmura baktım, durmadı.
Ezilen içimle konuştum, susmadı.
Kanlanan gözlerime baktım, ağladı.
Şu yüzüme düşen acı tebessümü silemem.
Çünkü onun kenârından tutunuyorum umuda...
