bugün sırtımı öper güneş
dağlar, kendi aralarında bir uçurum kurar bana
oynarız çünkü ruhum çocuktur hâlâ
kendim ise ihtiyar bir intihar
sandığım kadar değil dünya
sanmadıklarım yağmur
saymadıklarım da kederdir aslında
dedim ya çocuğum ben hâlâ
bahçe anidir, güller sahte
şimdi boynu bükük çiçeklerin
çünkü talandır ellerim, gözlerim su vermez
çünkü ölüm amandır, asla karşılıksız sevilmez
nedense gönlüm hep kırgın büyür
dallarım, ellerinde yeşerir nedense
oysa gözlerim su vermez
hem ben kırgınım, sen de beni anlayamazsın
yüzüm ışığa hasret yaşasın eğer sevmek böyleyse
gülersen bahar gelir, sen öyle sebepsiz ağlayamazsın
güllerle hasbihal eder yüzün, güya mevsimler kördür
sen de bilirsin, karanfiller de ölür!
Kitap: Ten Düğmeleri (2018)
Yusuf Araf
2021-02-19T13:10:31+03:00Şew', teşekkür ederim. ne mutlu şiiri benimsemişsiniz :)
Sena, ne desem eksik kalacak biliyorsun, hep var ol :)
Reyhan, çok teşekkür ederim. :)
Reyhan Polat
2021-02-19T11:13:11+03:00İhtiyar bir ihtiyar çok ince bir söz olmuş. Sena'ya katılıyorum içtenliği konusunda, güzel şiirdi. Elinize sağlık. :)
Sena Türkmen
2021-02-19T09:40:05+03:00Şiirin içtenliği bir yana, gittikçe artan hissiyatını sevdim. Geçmişten gelen dizeler olması da ekstra etkilemiş olabilir. :) Ellerine sağlık Yusuf.
Elzem
2021-02-19T09:26:23+03:00Karanfil en sevdiğim hitap kelimemdir, eserinizde görünce bir içim burkulmadı değil ama yerine yakışmış bu yüzden ruhunuza sağlık, kıskanmamı olağan görün " dedim ya çocuğum ben hala!" bol şiirli günler dilerim...