Eriyen varlığımın ortasında bu ruhum
Söyle ne ile durulurum?
İçimde bir burukluk
kalbimin ortasında ise kuşku
Sanki bir varmışım bir yokmuşum
Kaç kez yazdım kaç kez sustum
şimdi kapat gözlerini
kelimelerimin arasında tutulsun nutkun
Acıların hafiflesin bu zaman dursun
Bilmem içimdeki bu sessizlik neyin nesi
Kalbim ıssız bir çöl duyulur serzenişi sözlerimin Harın da durur bu Külkedisi açar mıyım bilmem kanayan içini
sessizliğindir hayatın acı gerçekleri sözlerimin Harın da yanar durur bu Külkedisi
suskunluğum parçalar kalbimi şiir neylesin ben benim varsın kimse sevmesin
Gönlüm rutubetli bodrum yırtık perdesi
Naftalin kokar paltom menekşe gazellerim hayatı yaşadım söyle var mı bir benzeri
her an bambaşka olan bu hallerin
Şu aniden kalbine inen dilin
taze ve vanilya kokan tenin
söylesene sen mi sevilmedin
bilirim kalbinde kadimdir yerim
Sen bilir misin karanlığın Mehtap’ı nasıl
yorgun düştü sayfalarım seslerim nasır ruhuma gerekli sabır bir gün çiçekler açıp gideceğim uzaklara bu ruhumdan kaçıp
