Ara ara uzun bir gece yolculuğu yapma isteği gelir bana. Ama tabii arabayı ben kullanmıyorsam. Hafif ay ışığı eşliğinde yapılanı terapi gibidir. Başını otobüsün soğuk camına dayayıp uykuya dalmak üzereyken hiçbir fikrinin olmadığı bir yerde, gözünü alan ışığın etrafında hayal kurdurur. Hava da hafif yağmurluysa... 💙


Hüzün çok yakışıyor gece yolculuklarına. Hangi mevsim olursa olsun insan hep üşür o yolculuklarda. Bir parlayıp bir sönen şehir ışıklarıyla, kafanın içinde cevabı olmayan onlarca soru takılır aklına. Hiçbir yere ait olmadığın hissi, yalnızlığını daha bir sert vurur yüzüne...


Kimisi derin bir uykuda, kimisi sonsuz bir yolculukta. Ne düşünüyor dersin yolcular böyle kara kara...