depreşmeye başlıyor
gürültü seslerine tutunuş
akıntılara yön bulmaya çalışmanın vazgeçilmezliği
yüzünü gizlemeye neden oluyor
akıp giden tek kalışın gökyüzünde
ödü kopuyor kendisiyle konuşmak zorunda kalışına
sinirleri geriliyor
basamakları geçerken elleri titriyor
kafasında binlerce sorunun birikiyor olması
ürkütüyor
çürütüyor onu
saat kadranlarına boğularak
sessizlik yaklaşıyor
zaman durduğunda
aynada yüzleşmek zorunda kalacak
duvarından
havasından nefret ettiği boşlukla
her saniye kendisini kendisine anımsatmadan
gitmeyecek
uzaklaşmayacak
unutturmayacak
aynada yüzleşmek zorunda kalacak
zaman duruyor
konuşma başlıyor
karmaşanın ne denli olduğuna
senin ne denli olduğuna
sonunda
bulunuyorsun devinim hâlindeyken
ağlıyorsun
kendine dönerek
saat kadranlarının sesiyle
zaman akmaya devam ediyor.
