insanlar iyi ki var diyorum bazen
yollar çok karanlık çünkü
yollar hep geçenlerin
ya yolda kalırsak
sanırım bunun bir tuzak olduğunu düşünürdüm
beni bile bile, yaptıkları şeyleri düşünür
ve buna şaşırmazdım
ama belki aklımı yitirirdim
çok da üzülmezdim
yola yarım bir akılla çıktığım düpedüz ortada değil mi
insan sormaz mı kendine
böyle bir yığınla yola çıkarsan
karanlık seni gölgesi sanar
ve içine çeker
ne yapayım parıldayamadım
kendim istedim belki bunu bilemem
ama sanırım ben doğarken nur topu gibi betimlemesini bile yapmamışlar
farkındayım kötü bi şaka olabilir, üremeden duramayan insanlar gibi
neyse önce bi sakin olalım ve
insan kendine bu kadar acımasız olmamalı zırvalıklarını bi kenara bırakalım
çünkü ben içimdekini seviyorum
sadece çok derinde ve onu kollarından tutup çıkarmak için kamburumdaki yükten kurtulmam lazım
o zaman da kesin bileklerim ince ve güçsüz diye bahane bulurum ben
bırak kim hangi deliğe dolmak istiyorsa dolsun
hiçbir şeyi yerinden oynatmayacağım
çünkü saklanmak ayıp değil, utanma korkularından saklanan
onlar da yolları aydınlatmadılar ya
