Karanlık bir mağara hayatım
Uzun süredir hiçbir umut ışığı göremedim
Gerginim ve belirsizlik dolu dört yanım
Parlak bir şey belirdi birden mağaranın içinde
Işığı umut sanmam şaşırtıcı mı olurdu?
Ya yanlışsa diye düşünmeden takıldım peşine
İnsanlar mı kızacaktı bana peşinden gittim diye
Hangi insanlar?
Yanlış olarak mı değerlendirilecekti bu hareketim
Eğik bükük insanlar tarafından
Hangi insanlar?
Kötülük benim normalim, iyinin farkında olmama ihtimalim yok
Koştum peşinden delice
ama sonunda öğrendim
Kendi karanlığında parlayan başkasıymış sadece
Umudumun ışığı değil, değilmiş çıkış yolum
Solum sızladı, düşmedim ama kaldım öylece
Mağara artık aydınlıktı ama
Karanlıkken en azından değildim hiçbir şeyin farkında.
Gerginlik vardı sadece omuzlarımda
Şimdiyse kaybolmak zorundayım farkındalığın derin çukurunda
