anlatmamız lazım
birbirimizden utandığımız o saatleri
korkak dokunuşlarımız altında
parlayan gözlerimiz ve yıldızların sabahları daha güzel gözüktüğünü
anlatmamız lazım
şahit olmamız lazım
birkaç dakikalığına da olsa her şeyin mümkün olabileceğine
müzik notalarının radyolardan kurtulduğuna
ve benim dudaklarımdan döküldüklerinde
yanaklarında oluşan istemsiz kasılmaya
şahit olmamız lazım
yaşamamız lazım
bu dünya, ikimizin mağarası
duvarımızdaki bu gölgeler
bizim gerçekliğimiz
ocağımızdaki küller, deniz kumu
yatağımız, meyve bahçemiz
bedenlerimiz, evimiz
kucaklamamız lazım onları
yaşamamız lazım
sadeleşmemiz lazım
bazen sessizliğimize bir oda vermeli
ve onu çocuğumuz gibi büyütmeliyiz
her şeyin özünde
bizimle dalga geçeceklerdir
aldırma onlara
yarattıkları süslü kelimelere doğru
sessizliğimizle
sadeleşmemiz lazım
bilmemiz lazım
bu hikâyenin nerede son bulacağını
bizden önce yaşayanların
birbirlerine hangi sözler verdiğini
kaçıncı haftanın, kaçıncı gününde
sözlerinden döndüğünü
bilmemiz lazım
