Bir karanlık var.
Hep orda biliyorum. Olumsuz düşünceler, benciller, sevgisizler ve en önemlisi de merhametsizler…
Varlıklarını kabul edip dinlediğim zaman o karanlıkta boğuluyorum. Ufacık bir beyazlık arıyorum kalplerinde.
Olmadığını bile bile..
Bir zaman geldi geçti ve o karanlığa gülümsüyorum artık.
Bütün vebasından uzakta, onun aksine onun için dua ederek. Böyle böyle daha uzaklaşıyorum.
İyiliğinden sandığım kötülüklerinde sırtımı dönerek.
Bir karanlık vardı.
Aydınlatmak için gülüşümü, kalbimi, sağlığımı feda ettiğim.
Uğruna kaybettiklerim ışık saçıyor artık.
Bir karanlık vardı. En derin zifirisine bile ışığımla meydan okuduğum.
O karanlık yok oldu şimdi. Işığıma boğup yok edebildiğimden..
