Sobanın üstünde kaynayan çaydanlığın ince cızırtısına, dışarıda şiddetini arttıran yağmurun camlardaki resitali de eklenmişti. İki saattir kesik olan elektrikler bu gece de geleceğe benzemiyordu. Sobanın tavana yansıyan o ışıltılı cazibesine kendini kaptıran çocuk, camdan dışarı bakan annesinin parlayan gözlerini fark etti: “Her yerde gitmiş elektrikler.” diye fısıldadı kadın. Nedense annesinin bu fısıltısını duymak bile keyiflendirmişti onu. Elektrikler gidince camdan dışarı bakan hep annesi olurdu. Evin çelik gibi sinirleri olan bu cefakâr annesinin çocukluğuna dair heyecanlarını görürdü bu bakışlarda çocuk. Yan taraftaki geniş odada babası hareketsiz yatıyor ancak uyumuyordu. Tavanı seyreden bakışlarında, karanlığı fırsata dönüştüren düşünceler vardı. Sanırım şu sessizliği bozan bir telefon çalacak olsa ölüm haberi olduğuna bahse girerdi çocuk...
Kenan Birkan
2022-07-12T11:12:47+03:00O duygu korkunç olsa gerek.
Erhan
2022-07-12T11:08:16+03:00Teşekkür ederim Kenan Bey. O kasvet anı değil mi, telefonun iyi bir şey için çalmayacağı duygusu… :)
Kenan Birkan
2022-07-12T11:05:36+03:00Son cümle çok iyiydi. Dediğiniz gibi, bir romanın kesiti gibi olmuş. Kaleminize sağlık Erhan.
Erhan
2022-07-11T18:26:43+03:00Evet daha uzun yazarken, okunabilirliğin de artabileceğini düşünene kadar, bu şekilde, belki de bir romanın kısa bir paragrafı gibi üreteceğim :)
Mısra Ergök
2022-07-11T16:24:37+03:00Kısa oluşuna hem içerledim hem de sanki böyle daha merak ettiriciymiş gibi geldi. :)
Erhan
2022-07-11T15:17:11+03:00Haklısınız, yazarken kısa bir bölüm gibi düşünüp duyguyu vermeye uğraşıyorum. Uzun yazıların okunabilirliği azalıyor gibi geliyor. Dolayısıyla alıntıymış gibi düşünüp, sonuca erken gidiyorum. Son kaygım pek yok :)))) var olun.
Ayşen Saran
2022-07-11T14:15:49+03:00Kaleminiz akıcı aslında ama ben çok kısa buldum. Bu kısalıktaki işlerde içeriğin daha vurucu olması gerekyor fikrimce. Elinize sağlık, belki de devamı gelecektir. 🖤